Montcuq Song to Text-festival: Nicolas Moro

“Nicolas Moro, hier is een singer-songwriter die ik niet kende; het moet gezegd worden dat de media niet naar de poort haasten om over hem te praten. Het is nog steeds jammer, want dit zijn nummers van hoge kwaliteit die een veel breder publiek zouden kunnen bereiken. Eigenlijk kende ik Nicolas Moro zonder het te weten omdat hij jarenlang deel uitmaakte van Opa Tsupa, een groep met veel manipulatie, waarover ik een uitstekend album had gereviewd.
Dit verklaart de grote kwaliteiten van Mr. Moro, een getalenteerde multi-instrumentalist (gitaar uiteraard, maar ook banjo, mondharmonica, lapsteel, dobro, mandoline etc.), een groot pluspunt ten opzichte van zijn medezangers die zichzelf vaak begeleiden op de gitaar gaat zelden verder dan 3 of 4 akkoorden. Nicolas Moro houdt van alle muziek, zolang het maar goed is; in zijn platen (3 op de klok) beoordeelt hij de esthetiek die hij leuk vindt, waarbij hij met smaak en geschiktheid de instrumentatie kiest die het beste bij dit of dat nummer past. (Bijvoorbeeld op de cd "Love is a flighty bird", "le guest" met New Orléans jazzpiano, "Louise", die ons in de traditie van Patrick Verbeke, en met prachtige gitaarpartijen, laat zien dat blues in het Frans mogelijk is , “Dans la Peau”, oude jaren dertig jazzstijl met “geknoeide” zang en kopersectie, “Twist to die”, een potentiële hit met een prachtige elektrische gitaarsolo, “The last rang”, blues à la Hot Tuna, met Hawaiiaans gitaar, trompet en fluit – weer een echte hit –…De muzikanten leveren en elke titel laat ruimte voor een klein refrein.
Nicolas Moro heeft een hoge schrijfkwaliteit onder discrete Brassensiaanse invloed; zijn zeer uitgewerkte teksten worden doorkruist door een alomtegenwoordige lichte humor, waarbij onze man voortdurend met taal speelt (zie “Het lot van het verschrikkelijke” of “Montmorillon swing”. Als zijn inspiratie divers en gevarieerd is, toont hij een zekere genegenheid voor het thema de minnaar die geen geluk heeft.
Dit is een nummer dat klasse, frisheid en plezier uitstraalt (zie “I do business”, wat Dimey graag had gewild. Ik ken nauwelijks een equivalent in het huidige nummer, maar de term “lied” is beperkend wat betreft Nicolas Moro, een echte artiest , absoluut de moeite waard om te ontdekken.”

Franciscus Couvreux. NOVEMBER 2022