French
Dutch
English
French
Spanish
Twee verkwikkende dagen op weg naar Compostela in de Quercy Blanc
Luister naar Marjory die je vertelt over haar twee dagen fantastische wandelingen op weg naar Compostela richting Quercy Blanc. Tijdens haar reis kwamen veel verrassingen aan het licht en met genoegen vertelt ze ons over haar geweldige heldendichten.
Uitgang Cahors : heerlijke realiteit of exquise droom?
Het begin van mijn wandeling richting Quercy Blanc is voor mij een bijzonder sterk en ontroerend moment. In feite is de output van Cahors bood me veel verrassingen en ik zal altijd de herinnering aan deze magische ochtend in gedachten houden.
De ontdekking van de Valentré-brug
We staan aan het begin van de dag, het is zeven uur. Ik loop door de smalle straatjes van het historische centrum van Cahors om de beroemde Sint-Jacobsschelpen te vinden die me vertellen dat ik weer op de GR65 zit. Alles is rustig, alleen het geluid van mijn voetstappen op de kasseien van de stad en de weilandenmiers Vogelgezang bereikt mijn oren. Deze stilte is merkbaar en ik heb me nog nooit zo ontspannen en in harmonie met mezelf gevoeld.
ik kom aan om Valentré-brug, de uitgangsdeur van de oude stad Caduran met zijn onmiskenbare charme. Ik blijf sprakeloos bij het zien van dit gebouw dat op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat.
De opkomende zon overspoelt de verdedigingstorens met een gouden kleur en verfraait zo dit majestueuze monument, oh zo al subliem. De pracht van dit moment overtuigt me er bijna van om daar op de hoogte te blijven om het tafereel te blijven bewonderen. Maar "el camino" wacht op me.
Dus ik steek het gebouw over om mijn weg te vervolgen. Terwijl ik onder een van zijn verdedigingstorens doorloop, zie ik een mysterieus wezen me bewegingloos aankijken. Dit is de beroemde duivel van de Valentré-brug, wiens legende zegt dat hij actief zou hebben deelgenomen aan de bouw van het gebouw volgens een pact dat hij zou hebben gesloten met de architect van die tijd.
Dus ik steek deze opmerkelijke brug over en merk dat ik een klif beklim. De klim is steil, maar biedt een fantastisch uitzicht over de stad. Snel loop ik in het hart van een bos.
Een wilde wereld die zich openbaart
Dat is wanneer een ongelooflijk en onverwacht visioen de stroom van mijn gedachten onderbreekt. Twee reekalfjes die samen rennen en spelen tussen de bomen verschijnen voor me. Hier ben ik letterlijk verstijfd terwijl ze niet gestoord lijken en nog een paar ogenblikken plezier hebben op deze manier.
Het is door het gebrek aan lucht te voelen dat ik me realiseer dat ik gestopt was met ademen voor dit tafereel dat me als een luchtspiegeling leek. Het is dan ook ontroerd dat ik opnieuw de weg inneem en een prachtig uitzicht op de Valentré-brug en de stad beneden ontdek. Een immense vreugde overvalt me en ik realiseer me hoezeer deze ochtend de voorbode lijkt van een idyllische dag.
Door pittoreske dorpjes
Labastide-Marnhac
Mijn twee dagen wandelen op het rek Cahors - Montlauzun vervolg onder de mooiste hospices: stralende zon en sublieme landschappen. Zo kreeg ik de kans om charmante dorpjes te ontdekken die kenmerkend zijn voor de Quercy Blanc.
ik denk in de eerste plaats Labastide-Marnhac en zijn kasteel met verschillende bouwstijlen gelegen in een prachtige groene omgeving.
Lascabanes
Of zelfs Lascabanes, wat me opviel als de representatie van het typisch Franse dorp, met zijn prachtige witte stenen huizen met bloemrijke gevels en de steeg met platanen die naar de dorpskerk leidt. Daar waardeerde ik vooral de oude pastorie, een karaktervol gebouw dat een tussenstop werd, dat me een klein hoekje van het paradijs leek dat bevorderlijk was voor rust en ontspanning.
Montcuq-en-Quercy-Blanc
Eindelijk, Ik geef toe dat ik verliefd was op Montcuq, een verrassend dorp, niet vanwege zijn naam, maar vanwege zijn ivoren schoonheid. Hier nodigt alles uit om neer te strijken om de kleine geneugten van het leven te proeven: een verfrissende grenadine in een van de schaduwrijke cafés op het centrale plein, het gevoel van duizeligheid dat wordt opgewekt door de observatie van zijn imposante donjon, een wandeling door de steegjes vol charme in de stijl van weleer...
Onverwachte wonderen in het hart van een dicht bos
Een ander element dat ik tijdens deze twee dagen wandelen bijzonder op prijs stelde, was het oversteken van de bossen voordat ik in Montcuq aankwam. Inderdaad, voordat je het langverwachte dorp bereikt, moet je door een prachtig bos met smaragdgroen gebladerte.
Enorme blokken steen
Nauwelijks loop ik onder het eerste gebladerte door of er verschijnt een wonderbaarlijke verrassing: prachtige rotsen van indrukwekkende grootte staan voor me. Deze monumentale blokken steen zijn bijzonder verrassend, want ik had nooit gedacht dat ik op dit pad rotsen van zo'n grootte zou vinden. Deze ontdekking verspreidt in mij het gevoel klein te zijn in het hart van deze imposante natuur.
De Fontein der Wonderen
Mijn verbazing gaat dan verder wanneer, verstikkend door de omgevingswarmte, geleidelijk kabbelende geluiden mijn oren bereiken. Dan verschijnt een prachtige fontein met kristalhelder water die me uitnodigt om mijn gezicht op te frissen. Als ik me buk om mijn handen in dit heldere water te dompelen, realiseer ik me dat er een tiental groene kikkers hun intrek hebben genomen. Ik vermaak me dan even en probeer alle amfibieën te vinden, wier kleur bijzonder goed past in dit schilderij dat een schilderij van Monet waardig is.
Verleg je grenzen... met plezier!
Ik heb een geheim om je te vertellen: ik ben geen geweldige atleet en wandelen is een relatief nieuwe activiteit voor mij. Terwijl ik dit pad bewandelde, wist ik niet wat ik moest verwachten. Hoe ver zou ik kunnen gaan? Na hoeveel kilometer zou ik capituleren?
De laatste etappe op dit traject in het zuiden van de Lot stelde me in staat om mijn grenzen te testen: in totaal stonden er 30 kilometer op me te wachten op deze laatste dag van de reis. Ik moet je zeggen, deze etappe is niet echt vlak! Ik begon dit gedeelte met een sublieme klim aan de kant van de klif; en toen ik van ver zag Montlauzun (wat mijn aankomstpunt was), begreep ik meteen de reden voor het woord "Mont" in de naam van dit dorp! Zo zou mijn reis eindigen in schoonheid.
zichzelf overtreffen
Het was heet, heel heet inderdaad. Mijn benen voelden zwaar, ja. Mijn voeten deden pijn, dat wel. Maar ik was vastbesloten om dit gedeelte af te werken, om mezelf te bewijzen dat ik 30 kilometer op één dag kon lopen. Ik beklom toen deze beroemde heuvel die het einde van mijn reis inluidde.
Elke stap is belangrijk
Stap voor stap is het enige dat telt. Dit moment van inspanning gaf me een kostbaar geschenk: de waarde van het huidige moment. Inderdaad, aan het einde van deze wandeling, waar uitputting onze gedachten in beslag neemt, is het enige dat telt DE volgende stap naar de top. Dus door me één voor één op al mijn stappen te concentreren, zonder duizelig te worden van alle afstand die ik moest afleggen, is het me gelukt! Hier ben ik op de top van het dorp van Montlauzun !
Het is dan ook met dit gevoel van overwinning, intense emotie en vreugde dat mijn escapade op de GR65 in de Lot-vallei eindigde. Ik ben mezelf enorm dankbaar dat ik de beslissing heb genomen om te vertrekken. Sterker nog, als ik het niet had gedaan, had ik nooit alles kunnen ervaren wat ik heb meegemaakt: ongelooflijke ontmoetingen die me tot in het diepst van mezelf hebben gebracht, de (her)ontdekking van een eenvoudig en onopgesmukt leven, de ontwikkeling van een nieuwe perceptie van mij.
Over hetzelfde onderwerp
Twee boeiende dagen op weg naar Compostela in de Causses du Quercy
De 10 must-see plekken op weg naar Compostela in de Lot-vallei
Op weg naar Santiago de Compostela
Tips voor het doen van de Camino de Santiago
