Saint-Cirq Lapopie

Oorspronkelijk in de as van de rue de la Peyrolerie, overblijfselen van een deur die ooit werd verdedigd door een valhek.

13e en 14e eeuwse huizen met bogen en vakwerk op de hoek van het plein. De huidige vakwerkvloer is het resultaat van een transformatie aan het eind van de 15e eeuw. De begane grond was wijd open op de Place du Sombral, waar sinds de 13e eeuw de markt wordt gehouden, maar ook op de belangrijkste winkelstraat, Rue Droite of Grand Rue. Daartegenover, aan de andere kant van de straat, een opeenvolging van 5 arcades en 4 spitsboogdeuren. Het is een reeks huizen op de begane grond die dienst doen als winkels, gebouwd in de 13e of 14e eeuw, volgens dezelfde module.

Openluchttheater en tuin, langs een met kiezelstenen geplaveide laan, doorkruist door dozen (gewelven). Het stadhuis en La Poste zijn er nu geïnstalleerd.

In dit 15e-eeuwse middeleeuwse huis met kleine ramen en klaverbladbogen was het atelier van de in Catalonië geboren schilder Pierre Daura. Gekenmerkt door ramen met zuilen en trefoil maaswerk opening in de hoek naar de Grand Rue. Uitgestrekt in de 16e of XNUMXe eeuw, langs de Ruelle de la Fourdonne, presenteert het een reeks balken gebeeldhouwd door Pierre Daura onder het houten frame met het kruis van Saint-André. Tegenwoordig is het een internationale kunstenaarsresidentie, gehost door de regio Occitanie.

Op de smalle rots die uitkijkt over de Lot-vallei en de middeleeuwse stad, strekt zich het fort van uit Saint-Cirq Lapopie. Vanaf de 3e eeuw werd het fort gedeeld door XNUMX families van dominante heren: de Lapopie, de Cardaillacs en de Gourdons. De site is sinds de XNUMXe eeuw verlaten ten gunste van meer "gemakkelijke" woningen.

La Popie rock

Op het hoogste punt van de klif ondersteunde de popie (van de Occitaanse "popa", borstvormige kaap) het eerste kasteel van de site, gebouwd in de 10e eeuw en gerenoveerd in de 12e eeuw. De fundamenten van de hoofdtoren en de majestueuze woning die het fort domineerden, zijn bewaard gebleven, evenals de overblijfselen van een versterkte poort van de omheining. De top van de rots en de daaronder opgestelde belvedère bieden uitzicht over de hele vallei.

Het kasteel van Cardaillac

In de buurt van de kerk, ruïnes van een versterkte residentie met een hoofdgebouw leunend op een romaanse donjon met steunberen. Gebouwd op het oude boerenerf van het fort tussen het begin van de 13e en de 14e eeuw, wordt het toegeschreven aan de Cardaillacs, die deel uitmaken van de mede-seigneurs van de plaats. Het werd gemoderniseerd in de 15e eeuw, voordat het geleidelijk werd verlaten door de heren, na verschillende verwoestingen in opdracht van Lodewijk XI, Charles VIII en Henri de Navarra. De terrassen van het kasteel bieden een prachtig uitzicht over de daken van het dorp.

Opgedragen aan Saint-Cyr (oorsprong van de "Cirq" van Saint-Cirq Lapopie) en Sainte-Julitte zijn moeder. Hij was de jongste martelaar van het christendom (ongeveer 3 jaar oud). Het was Saint-Amadour die de relikwieën naar Frankrijk bracht. De gotische kerk, gebouwd vanaf 1522, omvatte de oude romaanse parochiekerk. Het behoudt de overblijfselen van zijn gebeeldhouwde decoratie met acanthusbladeren uit de 12e eeuw, evenals fragmenten van muurschilderingen uit de XNUMXe eeuw. Een van de zijkapellen van de kerk is gewijd aan de heilige Catharina, patroonheilige van de houtdraaiers. Bij het portaal, aan de voet van de versterkte klokkentoren, is een van de stenen maatregelen bewaard gebleven die de verkoop van graan op de markt regelden. Aan de achterkant van de kerk terrassen en uitzicht over de vallei.

XNUMXe eeuws herenhuis.

Oud versterkt huis met kantelen uit de XNUMXe eeuw, gelegen aan de rand van de klif. Gebouwd onder het fort door Lord Hébrard de Saint-Sulpice, die zijn woning buiten de majestueuze omheining zou hebben verplaatst. Prachtig gerestaureerd door de kunstliefhebber Joseph Rignault, herbergt het nu een tentoonstellingsruimte die verbonden is met het Maison Breton, zijn buurman. Het biedt bezoekers ook prachtige tuinen, die een adembenemend uitzicht op de Lot-vallei bieden.

Gekenmerkt door de combinatie van een woning en een toren, is dit versterkte huis met gotische ramen representatief voor de huizen van ridders, die uitkijken over de vallei, vlakbij het fort. Dit huis is het oudste van het dorp, het dateert uit de XNUMXe eeuw en de toren uit de XNUMXe eeuw. Het was ooit het huis van de surrealistische schrijver André Breton. Geklasseerd Huis van de Illustere.

Dit plein wordt begrensd door de tuin en de uitkijktoren van de duiventil van de schilder Henri Martin en biedt uitzicht op de vlakte van Tour-de-Faure. Begin van een pad dat afdaalt naar de oevers en de middeleeuwse molen van Aulanac, vlakbij de sluis.

Vakwerkhuizen met twee verdiepingen uit de XNUMXe en XNUMXe eeuw. Beneden, in de buurt van de Porte de la Pélissaria, roept een mooie reeks huizen met kraampjes met arcaden uit de XNUMXe en XNUMXe eeuw de activiteit van de
skinners, die de oorsprong zijn van de naam die aan de straat wordt gegeven.

Aan het einde van de rue de la Pélissaria, die zich uitstrekt tot de rue Droite, is de laatste stadspoort, ook wel de Rocamadour-poort genoemd, de best bewaard gebleven. Het echoot de Peyrolerie-deur - bekend als de Cahors - waarvan de overblijfselen nog steeds zichtbaar zijn aan de andere kant van het dorp, bij de ingang van de rue Droite.