Cahors historische

Cahors Oud: Divona Cadurcorum

Neem de hoogte en denk na Cahors vanuit de lucht: middeleeuwse stad en moderne stad kruisen elkaar in het hart van een meander gevormd door de rivier de Lot, die hen omringt, beschermt en bevat ze binnen het schiereiland.

Maar wat het ongetrainde oog niet kan waarnemen, is de oude stad die onder het oppervlak verborgen is: Divona Cadurcorum, hoofdstad van het geromaniseerde Caourques, uitgerust met thermale baden, een amfitheater, een tempel en vele huizen versierd met mozaïeken. Om het te proberen te detecteren, moeten we teruggaan vóór onze jaartelling en de cingle even verlaten.

Op de linkeroever van de Lot, een Gallisch volk, de caourques, aanbidt de godin van de bronnen Divona, door een grote natuurlijke heropleving die eraan is gewijd. In 51 voor Christus werd het grondgebied van de Cadourques geannexeerd aan het Romeinse rijk na de laatste slag van de Gallische oorlogen in Uxellodunum, in het noorden van het huidige departement. Zo stichtte keizer Augustus in de 1e eeuw een stad binnen de cingle om dit nieuwe gebied te beheren: Divona Cadurcorum.

Nu begraven onder de moderne stad, blijft de oude stad zich openbaren op het ritme van archeologische opgravingen. Overblijfselen van zijn rijke verleden komen naar voren in plaatsen, zoals deboog van diane of een stuk muur het amfitheater.

Cahors middeleeuws

Als er een tijd is die nog steeds erg belangrijk is in Cahors, C'est le Middeleeuwen. Voor een eerste glimp, niets beters dan je wandelschoenen aan te trekken om naar de top van de Mont Saint-Cyr te klimmen: het middeleeuwse stadje strekt zich nu uit onder je voeten, versmald in het oostelijke deel van de meander.

Vanuit dit oogpunt is het gemakkelijk te onderscheiden: de contouren van de muren gebouwd in de 7e eeuw door bisschop Saint-Didier, nu gematerialiseerd door de grote boulevard die de stad in tweeën snijdt. Binnenin herbergt het historische centrum, ook wel de "serre van het middeleeuwse huis in Frankrijk" genoemd, vele koopmanshuizen, getuigen van de gouden eeuw van Cadurci.

Deze gouden eeuw is die van de opkomst van Caorsins, tussen het midden van de 12e en 14e eeuw. Die woekeraars handel en leen overal ter wereld tegen rente en neem zo deel aan de economische welvaart van de stad. Het is ook de tijd om l'Université opgericht door de cadurcien Jacques Duezes, gewijde paus in Avignon in 1316 onder de naam Johannes XXII.

Het is aan de Middeleeuwen dat we de grote gebouwen te danken hebben die de reputatie van Cahors. In de 12e eeuw begon men aan de Stephansdom, waarvan de koepels duidelijk opvallen in het midden van het historische centrum. Kijk wat verder en ga omhoog naar de drie torens van de Valentre-brug, 2 eeuwen later gebouwd door de consuls van de stad. Beide zijn verbonden door de via Podensis, een van de routes op weg naar Santiago de Compostela, die op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat.

Cahors herboren, Cahors Modern

Dit is het moment om je laarzen weer aan te trekken, de heuvel af te dalen en het historische centrum in te rennen om de middeleeuwse gebouwen van dichterbij te bewonderen, maar ook om te ontdekken Cahors het moderne.

Op het eerste gezicht is de Renaissance discreet in de straten van Cahors. Met uitzondering van Aartsdiakenschap van Sint-Jan enRoaldes hotel, zeldzaam zijn de voorbeelden van architectuur rijkelijk versierd met prachtmotieven met Italiaanse invloeden. En toch is de moderne tijd zeer aanwezig in de straten van de stad.

De 16e eeuw is de tijd van de straling van universiteit en hogescholen, de oprichting van drukkerijen die bijdragen aan economische en intellectuele welvaart. Het is ook de tijd waarin dichters met humanistische idealen geboren worden, wiens verzen vandaag de dag nog steeds de Caduran-atmosfeer doordringen: Olivier de Magny et Clemens Marot.

Een eeuw later, in de 17e eeuw, brak de tijd aan voor de ontwikkeling van juridische administraties, waarvan de vertegenwoordigers prachtige woningen kochten die ze haastig moderniseerden. groot barokke portalen nog steeds langs de straten van het historische centrum en getuigen van de smaak van de tijd. Enige aanwijzing om ze te vinden? Je herkent ze aan hun gebeeldhouwde stenen frame, omlijsting een houten deur met rijke en uitbundige versieringen. Wees geduldig ; zoals Clément Marot zei: "Alles komt op het juiste moment voor degenen die weten hoe ze moeten wachten".

Cahors post-revolutionair

Durf nu buiten de middeleeuwse stadsmuren te gaan. Je bent op de Boulevard Léon Gambetta, genoemd ter ere van de illustere Cadurcien, die deelnam aan de oprichting van de 3e Republiek. Welkom bij de Cahors postrevolutionair, prefectuur geworden van een landelijk departement: de Lot.

De 19e eeuw is de tijd van intrede in deindustriële tijdperk en grote stedelijke werken. Overal in Frankrijk veranderen steden om de zorgen van die tijd te integreren: verbeteren kwaliteit van leven en openbare hygiëne. Cahors vormt geen uitzondering op de regel. Langs de nieuw doorboorde grote boulevard verrijzen gebouwen van kracht, vrije tijd en onderwijs: theater, bibliothèque, stadhuis, gerechtsgebouw et meisjes middelbare school.

Tegenover het middeleeuwse stadje werd een pompstation gebouwd om de Cahors in drinkwater door water op te vangen uit de Chartreux fontein. Nu omgevormd tot tentoonstellingsruimte (Maison de l'eau), staat het gebouw met neoklassieke vormen er nog steeds naast de beroemde Pont Valentré aan de oevers van de rivier.

Niet ver van hier, een metalen brug werd gebouwd om de doorgang van de nieuwe spoorlijn mogelijk te maken, Cahors in Montauban.